zapłonić się
okryć się rumieńcem
Jakby lękał się reszty mowy, głowę skłonił I ręką potakując, mocno się zapłonił (III). Zosia znowu dygała w kolej, zapłoniona (XI). Zofija z opuszczonem ku ziemi wejrzeniem, Zapłoniwszy się, gości witała dygnieniem (XI)
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Uczucia ↔ Okazywanie i skutki okazywania uczuć